- eyibcu
- Iсущ. тот, кто злословит, поносит кого-л.; хулительIIв знач. прил. поносящий, злословящий
Azərbaycanca-rusca lüğət. Dörd cilddə. Bakı, “Şərq-Qərb”. M.T.Tağıyev . 2006.
Azərbaycanca-rusca lüğət. Dörd cilddə. Bakı, “Şərq-Qərb”. M.T.Tağıyev . 2006.
eyibcu — is. <ər. eyb və fars. . . . cu> klas. Hər kəsdə eyib, nöqsan axtaran, hər şeydə irad tapmağa çalışan adam. Key şux! Nədir bu güftügulər? Qılmaq sənə tənə eybculər. F.. Könlünü badəpərəst olmağa mötad edəsən; Eybcu olma, əfəndim, sənə hər an … Azərbaycan dilinin izahlı lüğəti